Bjorn Berge (Nor) Blues Goezot - De Djoelen Oud-Turnhout (13-10-2022) reporter & photo credits: Freddie info club: Goezot info artist: Bjorn Berge © Rootsville 2022

Van een 'French Kiss' op maandag naar de verovering van een Viking op donderdag, zo ziet een concert week er nooit vervelend uit. Ooit was er een tijd dat we deze Bjorn Berge veelvuldig live konden beleven op onze podia. De tussentijdse periode met de country-rock "Vamp" zal daar wel voor iets tussen zitten. In 2019 merkte we hem terug op met het nieuw album ''Who Else?'', dit met een nieuwe band. Sinds het winnen van de "Best Musician Of The Year" award in 1999 ging het Bjorn Berge steeds meer voor de wind. Nu is Bjorn Berge terug in België en wij gaan hem zo zien bij 'Goezot' in Oud-Turnhout.

Bjørn begon op 13-jarige leeftijd met gitaarspelen maar schakelde al snel over op de banjo die hij "cooler" vond. Na een aantal jaren bluegrass te hebben gespeeld, vindt de openbaring plaats wanneer hij Robert Johnson, Elmore James, Leo Kottke en John Hammond Jr. ontdekt die zijn belangrijkste invloeden zullen zijn.

Het was pas in 1999 met de release van het 3e album 'Blues Hit Me' dat critici en het publiek eindelijk interesse in hem kregen. Het succes werd versterkt met de release van 'Bag of Nails' het jaar daarop. Een directere plaat waarmee hij erkend kan worden als een bevestigd artiest. Bjorn bracht sindsdien de albums 'String Machine' en 'Illustrated Man' uit en toerde de wereld rond, alleen of met grote muzikanten als Chuck Berry. Je merkt tijdens zijn albums een evolutie van zijn muziek, dus "elektro"-elementen in 'Illustrated Man,' het Delay-pedaal in bepaalde stukken Blackwood of de toevoeging van instrumenten (banjo, mondharmonica, saxofoon in 'Once Again' en viool in 'Crazy Time'. Bjorn Berge is dan ook niet meer tevreden met zijn enige 12-snarige gitaar waarmee hij bekendheid verwierf..

In 2021 bracht hij het album 'Heavy Gauge', een nogal donker album en mede door Corona is het pas een jaar later dat hij terug doorheen Europa trekt met naast hier bij 'Goezot' ook nog concerten in Menen, Arlon en Lessines.

Wat meteen opviel is dat Bjorn zijn herkenningsinstrument, een 12-snarige gitaar, niet bij zich had maar daar was dan weer een logische verklaring voor. In plaats hiervan zou zijn gekwetste vinger gespaard blijven door het bespelen van één van zijn vroegere 6-snarig instrument. Als opener kregen we de gospel 'Preaching Blues' en daarmee belanden we al onmiddellijk in het arsenaal van Son House die op zijn 15de al een Baptist priester was. Nog zo een onsterfelijke cover is 'Spoonful' van Howlin' Wolf, in 1960 geschreven door Willie Dixon als huis componist van Chess records. Hiervoor moest Bjorn Berge zijn sixstring totaal even bij stemmen zodat ze ergens klonk tussen een gewone gitaar en een baritone. Niemand die toen nog verwonderd keek dat hier bij 'Goezot' een bordje 'Sold Out' aan de deur hing.

Een mix van fijne humor, hoogstaand fingerpickin' gitaarspel en subtiel uitgekozen loopings maakten dat we hier één van de fijnste blues avonden konden beleven in lange tijd. Zelfs een Nederlandse dank u behoorde tot zijn mogelijkheden. Van het Spaans getinte 'Bueno' tot het oudere 'Trains' vormt voor deze ras muzikant geen obstakel en laat hij zo ook zorgvuldig zijn skills op gitaar bewonderen.

Overschakelen naar een ballad vormt ook niet in het minst een probleem. 'Bitter Sweet' is één van Bjorn Berge zijn mooiste ballads en ook hierin is en blijft hij een meester. Even anders wordt het met een cover van 'I Am Anti-Pop', een nummer van die Amerikaanse eclectische rockband 'Primus' uit de 80-ties. Tijd zo ook om de verschillende lagen in zijn setlist te bespreken waarbij we zijn aangekomen bij het item over verleiden in '13 Questions'.

Wat ook maar op ons af bleef komen was Bjorn's fijnzinnige humor, in die mate zelfs moest zijn vinger nog meer gehavend zijn geweest hij hier perfect als stand-up comedian zou kunnen aantreden. Question 8, it's a date waarbij we een bruggetje kregen naar 'Smoke on The Water'. Heerlijk ook was zijn versie van van Mark Bolan's 'Get It On' (bang A Gong). Een gedirigeerde sing-along kwam er vervolgens met 'One Meat Ball' waarna we de cover 'Hush' kregen van Deep Purple, een nummer dat destijds door deze rockband al werd gecoverd van Joe South. Hierin verdwaalde Bjorn Berge in 'Superstition' van Stevie Wonder.

Volgens Bjorn staat het nummer 'Driftin' Bues' van Charles Brown hoog genoteerd in zijn 'Spotify list' en dus konden we ook hier bij 'Goezot' genieten van een hemelse vertolking waarbij een meesterlijk bespelen van de snaren ook knap bij ons binnen kwam. Nog eentje waarbij de special affects hier hoogtij wierden was 'Locomotive Breath' van Jethro Tull met daarin ook wat scattin' door Bjorn Berge. Helaas was dit ook het einde van een avond die volgens alle aanwezigen niet zou mogen eindigen. Bjorn die vond geen uitweg en bracht dan maar de gospel 'Black Jesus' in hip hop versie. Of er dan nog ook een verzoeknummer was? Uiteraard 'Ace of Spades' van Motörhead. Een nummer dat haast onmogelijk te bespelen valt op een akoestische gitaar maar één iemand kan dat wel en dat is...BJORN BERGE!!!

Het resultaat? een hoogstaande avond van een nog meer hoogstaande muzikant door een hoogstaande organisatie. Gewoon hoogstaand dus ;-) En zaterdagavond is deze 'De Djoelen' de place to be voor de finale van de 'Belgian Blues Challenge'.